Pooltafel om op te poolen

Poolen

Poolen, het was met stip mijn favoriete studentensport. Je kon alle hoeken van het speelveld bereiken zonder buiten adem te raken, er waren genoeg drinkpauzes drankpauzes, de sfeer was goed (hooligans waren een zeldzaamheid in poolcafés) en meedoen was belangrijker dan winnen.

Het zijn stuk-voor-stuk kenmerken van topsport waar ik mij nog steeds volledig in kan vinden. Als je het zo bekijkt, is het eigenlijk vreemd dat ik na mijn afstuderen nooit meer ben gaan poolen…

Reden genoeg dus om 11 jaar na mijn afstuderen nostalgisch herinneringen op te halen bij het lokale poolcafé Saints met ‘de vrienden van vroeger’. Een ’trip down memory lane’.

Bij binnenkomst werden onze zintuigen overvallen door waarnemingen uit vroeger tijden, alsof Alzheimer ineens keihard toesloeg.

Onze oren hoorden de muziek van halverwege de zero’s: Sugababes en Superdudes, Beyoncé, De Jeugd van Tegenwoordig 15 jaar geleden en 50 Cent. Door de huidige inflatie is zijn artiestennaam inmiddels ’30 Miljoenmiljard’. Alsof er een TMF Hitzone-cd werd afgespeeld.

Onze ogen moesten twee keer knipperen, maar het beeld bleef hetzelfde. Het beeld van dezelfde gaten in het rottende systeemplafond, dezelfde gestolen verkeersborden aan de muur en dezelfde ondefinieerbare vlekken op de vloer. Alsof de tijd heeft stilgestaan – net als het onderhoud.

En onze neuzen? Ja, de geur van verschraald bier en vergane glorie overheerste. Zelfs de spelregels waren nog hetzelfde! Iets met ‘heel en half’, een ‘witte bal’ en een stok die je beter liet presteren met iets blauws. De link met blauwe pilletjes die je stok beter laten presteren legden we toen nog niet.

Nee, de muziek bleek niet veranderd, het interieur niet, het spel niet en zelfs onze grappen niet. Ik bak er nog steeds niets van – van het spel dan… Het enige dat wel veranderd is?

Dat waren wij zelf. De ene drinkt geen bier maar ‘nulpuntnullekes’ (klinkt stoerder dan ‘fris’). De ander stelt vragen over zijn aanstaande ouderschap aan de derde, die al gapend concludeert dat het ouderschap vooral vermoeiend is. Om 7 uur ’s avonds…

Sowieso, om 7 uur al in het poolcafé aankomen. Dat was normaal het moment om thuis te gaan ‘indrinken’, zodat je tegen 10 uur een keer achteruit fietsend de stad in kon.

Ja, de jaren in het poolcafé hebben stilgestaan, maar onze jaren gaan toch tellen.

Laat de Zondagsman wat weten!